Ο Ίβο βαν Χόβε και η Κομεντί Φρανσαίζ παρουσιάζουν την έμμετρη κωμωδία «Ταρτούφος ή ο Υποκριτής», του Μολιέρου στην Πειραιώς 260.
Γράφει η Ευαγγελία Μαυρογιάννη
Από την πρώτη στιγμή που ο θεατής μπαίνει στον χώρο Δ της οδού Πειραιώς, αντιλαμβάνεται με όλες του τις αισθήσεις, τη διαφορετική σκηνοθετική ματιά του Ίβο Βαν Χόβε. Ένα σύννεφο λιβανιού, μια πυκνή ομίχλη απλωμένη σε όλη τη σκηνή και την πλατεία, παραπέμπει στη σάτιρα κατά της θρησκοληψίας, που ο Μολιέρος έγραψε το 1664.
Το σκηνικό το οποίο δομείται και αποδομείται σε ζωντανό σκηνικό χρόνο, δομεί και αποδομεί τις έννοιες, τις αλήθειες που το ίδιο το έργο πραγματεύεται. Το επιβλητικό λευκό ταρτάν, ένα σύγχρονο ρίνγκ , κυριαρχεί στην σκηνή και γίνεται πεδίο μαχών και διαπραγματεύσεων των ηρώων, των καθηλωτικών ηθοποιών της παράσταση.
Ένας Ταρτούφος, με αφορμή τα 400 χρόνια από τη γέννηση του Μολιέρου, βασισμένος στο ανέκδοτο κείμενο της πρώτης εκδοχής του, που ο Λουδοβίκος ο 14ος ενέκρινε.
Συγκλονιστική είναι η μουσική υπόκρουση του βραβευμένου με Όσκαρ Alexandre Desplat, εναρμονισμένη με τη ροή και τις κορυφώσεις των συναισθημάτων που επιδιώκει ευρηματικά ο σκηνοθέτης της παράστασης.
Ο νεαρός άστεγος που πέφτει από την πείνα στο δρόμο, χαίρει της φροντίδας του Οργκόν, ενός καλοβαλμένου, κουστουμαρισμένου μεσήλικα, με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Τον μεταφέρει στο σπίτι του , όπου έπειτα από τη φροντίδα και ένα μπάνιο επί σκηνής, αποκαλύπτεται το γυμνό, καλοσχηματισμένο σώμα ενός νέου και όμορφου άντρα, του Ταρτούφου.
Με την εισβολή αυτού του άντρα, στο σπίτι και την οικογένεια του Οργκόν, ξεκινούν όλες οι διαφωνίες και οι διαμάχες μέσα στην οικογένειά του. Είναι ο Ταρτούφος ο ηθικός, θεοσεβούμενος άνθρωπος στον οποίο ο Οργκόν έχει τυφλή εμπιστοσύνη; Η ίδια του η οικογένεια προσπαθεί να του «ανοίξει τα μάτια» , να τον κάνει να δει πως έχει παρασυρθεί σε μια πλάνη, από έναν απατεώνα, προφασιζόμενο τον θρησκόληπτο και τον ηθικό προς ίδιον όφελος.
Μέσα από την ματιά του Βέλγου σκηνοθέτη, ένα σύγχρονο κοινωνικό δράμα εκτυλίσσεται μπρος στα μάτια των θεατών. Πώς δομούμε τις εικόνες μας για την αλήθεια, για τους ανθρώπους; Ποια είναι η αλήθεια του καθενός; Πώς ισορροπούμε ανάμεσα στα «θέλω» και τα «πρέπει»;
Ο Ταρτούφος του Ίβο Βαν Χόβε, σαγηνεύει με την αλήθεια του, με αυτό που κάνει τους θεατές να πάρουν μαζί τους μετά την παράσταση. Ένας υποκριτής που έρχεται να μας θυμίσει τελικά ποια είναι η αλήθεια μας, ποια είναι τα θέλω μας. Τι να κάψουμε στην πυρά για να εξιλεωθούμε και τι να κρατήσουμε για να φτάσουμε στα θέλω μας.
